Elke dag weer een klein stukje zeilen naar een nieuw baaitje. Vandaag is de wind meer zuidwestelijk en gaan we naar het noordwesten. Soms zeilen we met 9 knopen om daarna weer in een windstilte terecht te komen. Zo komen we toch best snel bij Kalamos.
We kiezen een mooi plekje voor het strand, maar het blijft lang te diep om het anker te gooien. Dan toch maar verderop proberen, tot de Engelse boot die er al ligt roept: “why don’t you anchor there, it is a perfect spot. Someone just left.” Ok, we proberen het hier. Het is nog steeds 8 meter diep vrij dicht bij de kust, maar het anker houdt hier goed. Kan net zonder de rotsen te raken als de wind draait. Er is nauwelijks wind voorspeld, dus ok. Uiteraard draait de wind de verkeerde kant op als het donker is en dan vinden we de rotsen te dichtbij. Toch maar wat ankerketting binnengehaald, dan liggen we 5 meter verder van de kust. Eigenlijk ligt bijna iedereen hier met een lijntje naar de kant, dan passen er veel meer boten in de baai. Wij moeten nog even kijken hoe wij dat met onze boot willen doen. We hebben andere boten al flink zien prutsen met die lijntjes naar de kant. Best vermakelijk om iemand op een sup met een in de knoop zittende lijn honderden meters te zien peddelen. Zo willen we dat niet…
Einde middag suppen we naar het strandje om de omgeving te verkennen. Wat een bijzondere plek hier! Na de aardbeving van 1953 was hier geen water meer en zijn alle mensen vertrokken. Nu is 1 huis van het dorp opgeknapt, de rest is nog ruïne.
Ziet er paradijselijk uit daar!